کد مطلب:193275 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:95
چرا فاطمه، زهرا لقب گرفت؟
1- ابن عماره از پدرش روایت می كند كه گفت: از امام صادق - علیه السلام - سؤال نمودم: چرا فاطمه - سلام الله علیها - زهرا لقب گرفت؟
حضرت فرمود: برای اینكه هنگامی كه برای عبادت در محراب می ایستاد نور او برای اهل آسمان می درخشید همان طوری كه نور ستارگان برای اهل زمین می درخشد. [1] .
2- ابان بن تغلب گوید: به امام صادق - علیه السلام - عرض كردم: ای فرزند پیامبر؛ چرا حضرت زهرا - سلام الله علیها - «زهرا» نامیده شد؟
حضرت فرمود: برای اینكه برای حضرت امیرالمؤمنین - علیه السلام - می درخشید و در روز سه بار نورافشانی می نمود. و نور چهره اش (وقت) نماز صبح را روشن می ساخت، و در حالی كه مردم در بسترشان بودند، سفیدی آن نور به حجره های آنان در مدینه وارد می شد، و دیوارهای آنها سفید می شد، آنها تعجب می كردند، و می آمدند خدمت رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - و از حضرتش در
[ صفحه 312]
باره ی چیزی كه می دیدند سؤال می كردند، حضرت آنها را به منزل فاطمه - سلام الله علیها - می فرستادند و هنگامی كه می آمدند می دیدند ایشان در محراب عبادتش نشسته و نماز می گزارد، و نور از چهره اش می تابد، متوجه می شدند آن چیزی كه دیدند از نور حضرت فاطمه - سلام الله علیها - بود.
و هرگاه نیمه ی روز می شد و حضرت زهرا - سلام الله علیها - برای نماز آماده می شد نور زردی از چهره اش ساطع می گردید، و این زردی به حجرات مردم وارد می شد، لباسها و رنگهای آن را به رنگ زرد درمی آورد، خدمت پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - می آمدند و راجع به آنچه كه دیدند از او می پرسیدند، حضرت آنها را رهسپار خانه ی فاطمه - سلام الله علیها - می كردند، آنها می دیدند كه در محرابش ایستاده است، در حالی كه نور زردی از چهره اش می تابد - كه درود خدا بر او و پدرش و شوهرش و فرزندانش باد - متوجه می شدند كه آنچه كه دیدند از نور چهره او است.
و هرگاه روز به پایان می رسید و آفتاب غروب می كرد چهره حضرت فاطمه - سلام الله علیها - سرخ می شد، و چهره او - از بابت شكر خدا و خوشحالی - می درخشید، و این سرخی چهره آن حضرت به حجرات مردم مدینه وارد می شد و دیوارهایشان سرخ می شد، و از آن تعجب می كردند و خدمت پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - می رسیدند، و از او درباره ی آنچه دیدند سؤال می كردند، حضرت آنها را به خانه ی فاطمه - سلام الله علیها - روانه می نمود، هنگامی كه می آمدند می دیدند كه حضرت زهرا - سلام الله علیها - در محرابش نشسته است، و خدا را تسبیح می گوید، و تمجید می نماید، در حالی كه نور سرخی از چهره اش می درخشد، متوجه می شدند كه آنچه دیدند، از نور چهره ی حضرت فاطمه - سلام الله علیها - است.
این نور همواره باقی ماند، تا وقتی كه حسین - علیه السلام - متولد شد، و این نور همین طور در چهره های ما امامان اهل بیت امامی پس از امامی، تا روز قیامت منتقل می شود. [2] .
[ صفحه 313]
3- جابر گوید: به امام صادق - علیه السلام - عرض كردم: چرا حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - «زهراء» نامیده شد؟
حضرت فرمود: برای اینكه خدای عزوجل آن حضرت را از نور عظمت خود آفرید، و هنگامی كه نور او تابید آسمانها و زمین را به نورش روشن نمود، و چشمهای فرشتگان را خیره نمود، (و تحت تأثیر شدید تابش خود قرار داد) و ملائكه برای خدا به سجده افتادند و عرضه داشتند: خدای ما؛ و سید ما؛ این نور چیست؟
خداوند به آنان وحی فرمود: این نوری از نور من است، و او را در آسمانم سكونت دادم، او را از عظمت خود آفریدم، او را از صلب پیامبری از پیامبران خارج می كنم، او را بر تمامی انبیاء برتری می دهم، و از آن نور؛ امامانی را خارج می كنم كه به امر من قیام می كنند، و به سوی حق من هدایت می كنند، و آنها را خلفای خود در زمین بعد از انقطاع وحیم قرار می دهم. [3] .
حضرت فرمود: برای اینكه هنگامی كه برای عبادت در محراب می ایستاد نور او برای اهل آسمان می درخشید همان طوری كه نور ستارگان برای اهل زمین می درخشد. [1] .
2- ابان بن تغلب گوید: به امام صادق - علیه السلام - عرض كردم: ای فرزند پیامبر؛ چرا حضرت زهرا - سلام الله علیها - «زهرا» نامیده شد؟
حضرت فرمود: برای اینكه برای حضرت امیرالمؤمنین - علیه السلام - می درخشید و در روز سه بار نورافشانی می نمود. و نور چهره اش (وقت) نماز صبح را روشن می ساخت، و در حالی كه مردم در بسترشان بودند، سفیدی آن نور به حجره های آنان در مدینه وارد می شد، و دیوارهای آنها سفید می شد، آنها تعجب می كردند، و می آمدند خدمت رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - و از حضرتش در
[ صفحه 312]
باره ی چیزی كه می دیدند سؤال می كردند، حضرت آنها را به منزل فاطمه - سلام الله علیها - می فرستادند و هنگامی كه می آمدند می دیدند ایشان در محراب عبادتش نشسته و نماز می گزارد، و نور از چهره اش می تابد، متوجه می شدند آن چیزی كه دیدند از نور حضرت فاطمه - سلام الله علیها - بود.
و هرگاه نیمه ی روز می شد و حضرت زهرا - سلام الله علیها - برای نماز آماده می شد نور زردی از چهره اش ساطع می گردید، و این زردی به حجرات مردم وارد می شد، لباسها و رنگهای آن را به رنگ زرد درمی آورد، خدمت پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - می آمدند و راجع به آنچه كه دیدند از او می پرسیدند، حضرت آنها را رهسپار خانه ی فاطمه - سلام الله علیها - می كردند، آنها می دیدند كه در محرابش ایستاده است، در حالی كه نور زردی از چهره اش می تابد - كه درود خدا بر او و پدرش و شوهرش و فرزندانش باد - متوجه می شدند كه آنچه كه دیدند از نور چهره او است.
و هرگاه روز به پایان می رسید و آفتاب غروب می كرد چهره حضرت فاطمه - سلام الله علیها - سرخ می شد، و چهره او - از بابت شكر خدا و خوشحالی - می درخشید، و این سرخی چهره آن حضرت به حجرات مردم مدینه وارد می شد و دیوارهایشان سرخ می شد، و از آن تعجب می كردند و خدمت پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - می رسیدند، و از او درباره ی آنچه دیدند سؤال می كردند، حضرت آنها را به خانه ی فاطمه - سلام الله علیها - روانه می نمود، هنگامی كه می آمدند می دیدند كه حضرت زهرا - سلام الله علیها - در محرابش نشسته است، و خدا را تسبیح می گوید، و تمجید می نماید، در حالی كه نور سرخی از چهره اش می درخشد، متوجه می شدند كه آنچه دیدند، از نور چهره ی حضرت فاطمه - سلام الله علیها - است.
این نور همواره باقی ماند، تا وقتی كه حسین - علیه السلام - متولد شد، و این نور همین طور در چهره های ما امامان اهل بیت امامی پس از امامی، تا روز قیامت منتقل می شود. [2] .
[ صفحه 313]
3- جابر گوید: به امام صادق - علیه السلام - عرض كردم: چرا حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - «زهراء» نامیده شد؟
حضرت فرمود: برای اینكه خدای عزوجل آن حضرت را از نور عظمت خود آفرید، و هنگامی كه نور او تابید آسمانها و زمین را به نورش روشن نمود، و چشمهای فرشتگان را خیره نمود، (و تحت تأثیر شدید تابش خود قرار داد) و ملائكه برای خدا به سجده افتادند و عرضه داشتند: خدای ما؛ و سید ما؛ این نور چیست؟
خداوند به آنان وحی فرمود: این نوری از نور من است، و او را در آسمانم سكونت دادم، او را از عظمت خود آفریدم، او را از صلب پیامبری از پیامبران خارج می كنم، او را بر تمامی انبیاء برتری می دهم، و از آن نور؛ امامانی را خارج می كنم كه به امر من قیام می كنند، و به سوی حق من هدایت می كنند، و آنها را خلفای خود در زمین بعد از انقطاع وحیم قرار می دهم. [3] .
[1] بحارالأنوار: ج 43 ص 12 ح 6.
[2] بحارالأنوار: ج 43 ص 11 ح 2.
[3] بحارالأنوار: ج 43 ص 12 ح 5.